Mi wela’r ffordd yn awr o lygredd mawr y byd i fywiol oes y nefol hedd, a’m gwedd yn lân i gyd: y ffordd yw Crist, a’i ddawn, a’r Iawn ar Galfarî; mae drws agored drwyddo ef i mewn i’r nef i ni. Diolchaf am yr Oen a’i boen i’m gwneud yn bur, a’r iachawdwriaeth […]
Mae rhyw fyrdd o ryfeddodau, Iesu, yn dy farwol glwy’; trwy dy loes, dy gur a’th angau caed trysorau fwy na mwy: ni all ceriwb byth na seraff lawn fynegi gwerth yr Iawn a roed drosom gan Gyfryngwr ar Galfaria un prynhawn. Pwy all fesur maint ei gariad, a rhinweddau maith ei ras? Nid angylion, […]
Mae’r gwaed a redodd ar y groes o oes i oes i’w gofio; rhy fyr yw tragwyddoldeb llawn i ddweud yn iawn amdano. Prif destun holl ganiadau’r nef yw “Iddo ef” a’i haeddiant; a dyna sain telynau glân ar uchaf gân gogoniant. Mae hynod rinwedd gwaed yr Oen a’i boen wrth achub enaid yn seinio’n […]
Mi glywaf dyner lais yn galw arnaf fi i ddod a golchi ‘meiau i gyd yn afon Calfari. Arglwydd, dyma fi ar dy alwad di, canna f’enaid yn y gwaed a gaed ar Galfarî. Yr Iesu sy’n fy ngwadd i dderbyn gyda’i saint ffydd, gobaith, cariad pur a hedd a phob rhyw nefol fraint. Yr […]
Mae’n dod, mae’n dod, mae’r Brenin yn dod, croesawn ef: hardd Frenin y gogoniant yw o orsedd nef. Mae’n dod (mae’n dod), mae’n dod (mae’n dod), ef yw Brenin nef (ef yw Brenin nef); mae’n dod (mae’n dod), mae’n dod (mae’n dod), awn i mewn i’w deyrnas ef. I’r galon friw mae’i eiriau yn falm […]
Mae carcharorion angau yn dianc o’u cadwwynau, a’r ffordd yn olau dros y bryn o ddyfnder glyn gofidiau; cyhoedder y newyddion a gorfoledded Seion, mae’r Iesu ar ei orsedd wen, ac ar ei ben bo’r goron! Cynefin iawn â dolur fu’r Iesu yn fy natur, gogoniant byth i’w enw ef am ddioddef dros bechadur: yn […]
Mawr oedd Crist yn nhragwyddoldeb, mawr yn gwisgo natur dyn, mawr yn marw ar Galfaria mawr yn maeddu angau’i hun; hynod fawr yw yn awr, Brenin nef a daear lawr. Mawr oedd Iesu yn yr arfaeth, mawr yn y cyfamod hedd, mawr ym Methlem a Chalfaria, mawr yn dod i’r lan o’r bedd; mawr iawn […]
Mae’r oesau’n disgyn draw fel ton ar don i’r môr, ac oes ar oes a ddaw wrth drefniad doeth yr Iôr; ond syfled oesau, cilied dyn, mae Iesu Grist yn para’r un. Mae Eglwys Dduw yn gref yng nghryfder Iesu mawr er syrthio sêr y nef fel ffigys ir i’r llawr; saif hon yn deg […]
Mae cariad Crist uwchlaw pob dawn, pwy ŵyr ei lawn derfynau? Ni chenfydd llygad cerwb craff na seraff ei fesurau. Mae hyd a lled ei gariad ef uwch nef y nef yn llifo, a dyfnach yw na llygredd dyn, heb drai na therfyn arno. Mae’r hyd a’r lled a’r dyfnder maith mewn perffaith gydweithrediad i’w […]
Mor beraidd i’r credadun gwan yw hyfryd enw Crist: mae’n llaesu’i boen, yn gwella’i glwy’, yn lladd ei ofnau trist. I’r ysbryd clwyfus rhydd iachâd, hedd i’r drallodus fron; mae’n fanna i’r newynog ddyn, i’r blin, gorffwysfa lon. Hoff enw! fy ymguddfa mwyn fy nghraig a’m tarian yw; trysorfa ddiball yw o ras i mi […]